Για τις διατάξεις του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας που κατοχυρώνει την περαιτέρω υποβάθμιση της ειδικής αγωγής στον βωμό του «εξορθολογισμού».
Το Υπουργείο Παιδείας, για ακόμα μια φορά, κατά την προσφιλή του πλέον τακτική, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με κλειστά τα σχολεία, έθεσε σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο, μέσα στο οποίο προτείνει σημαντικές αλλαγές και τροποποιήσεις σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και την ειδική αγωγή.
Στο νομοσχέδιο είναι διάχυτη η λογική της εξοικονόμησης πόρων, του κόστους-οφέλους, που ντύνεται πάντα με τον μανδύα επιστημονικοφανών απόψεων που αλλάζουν ανά καιρούς, κατά πως συμφέρει την εφαρμογή της εκάστοτε πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας. Ο μόνιμα «ριγμένος» είναι οι πραγματικές ανάγκες των μαθητών για ουσιαστική στήριξη και μόρφωση αλλά και η δυνατότητα των εκπαιδευτικών και του ΕΕΠ-ΕΒΠ να δουλεύουν σε ένα σχολείο που παλεύει να υποστηρίξει τις σύνθετες εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών εν έτει 2025. Πάντοτε στο όνομα της «συμπερίληψης» υπονομεύεται η βασική παιδαγωγική – επιστημονική ανάγκη κάθε μαθητής να βρίσκεται στο εκπαιδευτικό, ευρύτερα παιδαγωγικό πλαίσιο, που έχει ανάγκη ώστε να στηρίζεται ολόπλευρα.
Πιο συγκεκριμένα, σε σχέση με τα θέματα Ειδικής Αγωγής που καταπιάνεται το σχέδιο νόμου:
1) Αδυνατίζει στην πράξη η εξατομικευμένη στήριξη του μαθητή από εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη). Ορίζεται ρητά πως ένας εκπαιδευτικός παράλληλης θα είναι υπεύθυνος για την στήριξη όλων των παιδιών, με έγκριση για παράλληλη στήριξη, μέσα στην τάξη. Ρίχνει ξανά μάλιστα την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς, στο όνομα της ενίσχυσης των ΕΔΥ, για το πώς θα «μοιράζουν» τη μιζέρια των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών που χρειάζονται και έχουν έγκριση ειδικής εκπαιδευτικής στήριξης. Δίνει επίσης τη δυνατότητα παράλληλης στήριξης των μαθητών και στο Ολοήμερο Πρόγραμμα του σχολείου, χωρίς όμως να διευκρινίζονται οι όροι και ο τρόπος που θα γίνεται αυτό.
2) Κλείνει και η τελευταία χαραμάδα μείωσης του μέγιστου αριθμού παιδιών στην τάξη, αν υπάρχουν παιδιά με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Συγκεκριμένα, ορίζεται πως δεν θα γίνεται καμία μείωση του μέγιστου αριθμού, αν στο σχολείο υπάρχει Τμήμα Ένταξης, ή στο τμήμα εκπαιδευτικός παράλληλης. Ο 2ος εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης μέσα στην ίδια τάξη δύναται να υπάρχει σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις. Αντί σήμερα να συζητάμε για την αποφασιστική μείωση του συνολικού αριθμού μαθητών ανά τμήμα, επιχειρείται να ακυρωθεί κάθε δυνατότητα για λιγότερους μαθητές ανά τμήμα. Πραγματικά πρέπει να εξηγήσουν οι φωστήρες του Υπουργείου Παιδείας στους εκπαιδευτικούς που δίνουν κάθε μέρα τη μάχη μέσα στις τάξεις για το τι «εξατομικευμένη» παρέμβαση μπορεί να γίνει σε τμήμα με 25 μαθητές στην πρωτοβάθμια, με 26-27-28 στη δευτεροβάθμια και την ταυτόχρονη παρουσία πολλών μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
3) Στο νομοσχέδιο προωθείται η αλλαγή της αποστολής και λειτουργίας του Τμήματος Ένταξης (ΤΕ) ως διακριτής δομής εντός του σχολείου, ενώ διατηρούνται και απαράδεκτοι κόφτες, ειδικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που είναι μια ακόμα τρανή απόδειξη ότι στην ζυγαριά «κόστος – εκπαιδευτικές ανάγκες» πάντα κυριαρχεί το κόστος. Για παράδειγμα, στα Τμήματα Ένταξης σχολείων με κάτω από 250 μαθητές δεν προβλέπεται η παρουσία εκπαιδευτικού ΠΕ04 (Φυσικού, Χημικού, Βιολόγου, Γεωλόγου). Έτσι οι μαθητές διδάσκονται μόνο Φιλολογικά και Μαθηματικά, ενώ η Φυσική ανατίθεται τυπικά στους Μαθηματικούς-κάτι που στην πράξη δεν εφαρμόζεται, καθώς εύλογα επιλέγουν να διδάσκουν το βασικό τους αντικείμενο. Το αποτέλεσμα είναι οι μαθητές να μένουν χωρίς καμία, ή με αποσπασματική στήριξη, στο μάθημα της Φυσικής.
Ο εκπαιδευτικός του ΤΕ προβλέπεται να υποστηρίζει τους μαθητές εντός του περιβάλλοντος της τάξης τους, η υποστήριξη σε ιδιαίτερο χώρο υλοποιείται εφόσον το επιβάλλουν οι ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών». Με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζεται ο ιδιαίτερος υποστηρικτικός και εξατομικευμένος ρόλος του ειδικού εκπαιδευτικού, παραβλέποντας το γεγονός ότι ΤΕ και Παράλληλη Στήριξη είναι δύο διαφορετικές υποστηρικτικές μορφές και εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες των μαθητών. Ειδικά για τους μαθητές προσχολικής ηλικίας η απουσία δημόσιου δωρεάν συστήματος πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης περιορίζει κατά πολύ την αποστολή και την αποτελεσματικότητα των ΤΕ.
4) Την ίδια στιγμή που τα ΚΕΔΑΣΥ και οι ΕΔΥ «στενάζουν» κάτω από το βάρος των ολοένα αυξανόμενων ψυχοκοινωνικών αναγκών των μαθητών και των γονέων, με ελάχιστο προσωπικό, το οποίο αποτελείται κατά πλειοψηφία από αναπληρωτές, που κάθε χρόνο με μια βαλίτσα στο χέρι «αναπληρώνουν» τον εαυτό τους, με σοβαρά κτηριακά προβλήματα και ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, το Υπουργείο αποφασίζει, με το ένα χέρι να «δώσει» οργανικές θέσεις σε μέλη ΕΕΠ και με το άλλο να τις στερήσει από Εκπαιδευτικούς.
5) Επίσης το άρθρο 146 των νέων διατάξεων, είναι πολύ χαρακτηριστικό της «λογιστικής» και επικίνδυνης λογικής Κυβέρνησης και ΥΠΑΙΘΑ, αφού καλούν τους σχολικούς νοσηλευτές να γίνουν «λάστιχο» ανάμεσα σε «συστεγαζόμενα σχολεία ή/και όμορα σχολεία τα οποία βρίσκονται εντός ακτίνας εκατό (100) μέτρων από τη σχολική μονάδα τοποθέτησης τους». Αναρωτιόμαστε, η ευθύνη συνεχούς μετακίνησης από σχολείο σε σχολείο με βάση τις ανάγκες τίνος θα είναι και σε ποιο χρόνο θα γίνεται; Η τοποθέτηση του σχολικού νοσηλευτή στο σχολείο που θα βρίσκεται ο μαθητής με τη πιο μεγάλη βαρύτητα πάθησης με απόφαση του διευθυντή ΠΔΕ, με τι κριτήριο θα γίνεται και ποια επιστημονική επάρκεια; Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το υπουργείο επιχειρεί να περιορίσει τις προσλήψεις σχολικών νοσηλευτών σε βάρος της κάλυψης σοβαρών αναγκών που αφορούν ζητήματα υγείας των μαθητών…θέτοντας άμεσα τις ζωές μαθητών σε κίνδυνο!
Από τα παραπάνω είναι πασιφανές ότι η «παράλληλη στήριξη», η «συμπερίληψη» και η «ενταξιακή εκπαίδευση» αποδεικνύονται ακόμα μια φορά «όμορφα λόγια που όμορφα καίγονται», όταν η εκπαιδευτική πολιτική δεν καθορίζεται από έναν ολοκληρωμένο επιστημονικό σχεδιασμό που βάζει στο επίκεντρο τον μαθητή και τις ανάγκες του αλλά από δημοσιονομικούς κόφτες, από μια ζυγαριά που κρέμεται μόνιμα πάνω από τα κεφάλια των μαθητών και των οικογενειών τους και μετράει τις ανάγκες τους ως κόστος. Περιορίζει τις επιστημονικές δυνατότητες του προσωπικού να ασκείται το έργο του, ενώ στέλνει τους γονείς πελατεία στην δαπανηρή, γιγαντωμένη αγορά ιδιωτικών κέντρων, που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια για να καλύψουν τα ελλείμματα του σχολείου.
Οι διατάξεις του νομοσχεδίου του ΥΠΑΙΘΑ βλάπτουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, δεν υπηρετούν, αλλά υποβαθμίζουν περαιτέρω τις αναβαθμισμένες ανάγκες της Ειδικής Αγωγής, συνεχίζουν να ναρκοθετούν το παρόν και το μέλλον μαθητών και εκπαιδευτικών, λειτουργούν και καθορίζονται από δημοσιονομικούς «κόφτες» και περιορισμούς και για αυτό απορρίπτονται από τους εκπαιδευτικούς, τα σωματεία τους, τους φορείς των γονέων.
Σε άλλες διατάξεις:
Στο σχέδιο νόμου προβλέπεται νέα αμοιβή-τυράκι στους εκπαιδευτικούς σε Πρότυπα-Πειραματικά Σχολεία στο πνεύμα ενίσχυσης της λογικής της «αριστείας» και τελικά της κατηγοριοποίησης σχολείων μαθητών και εκπαιδευτικών. Στο όνομα της διάχυσης των καλών πρακτικών των Π.Π.Σ. υποχρεώνει τους εκπαιδευτικούς να καταθέτουν έκθεση αποτίμησης ομίλων, καινοτόμων δράσεων ή τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας. Για το λόγο αυτό, προβλέπει έξτρα αμοιβή, από συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, ενώ προβλέπεται και η ανάπτυξη ενός ακόμα Πληροφοριακού Συστήματος (για όλα αυτά βρίσκονται χρήματα και δίνονται αφειδώς, για τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών και τη στήριξη των σχολείων ακούμε μόνιμα ότι δεν υπάρχει ούτε φράγκο).
Προβλέπεται η επιδότηση από τις ΔΙΠΕ και ΔΙΔΕ προς τους Δήμους για την αγορά ξενόγλωσσων σχολικών βιβλίων αντί το ίδιο το κράτος να αναλάβει την ευθύνη συνολικά για την προμήθεια για το σύνολο των βιβλίων.
Δημιουργείται μια νέα υπερπλατφόρμα με το όνομα «Ολοκληρωμένο Ψηφιακό Πληροφοριακό Σύστημα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης»-«eSchools», η οποία θα συγκεντρώσει το σύνολο των ψηφιακών διαδικασιών και υπηρεσιών του ΥΠΑΙΘΑ. Πίσω όμως από τις φανφάρες περί «ψηφιακού μετασχηματισμού», η Κυβέρνηση της ΝΔ στήνει ακόμη έναν μηχανισμό διοχέτευσης δημόσιου χρήματος σε ημέτερους και ιδιωτικά συμφέροντα. Άλλη μια ευκαιρία για μπίζνες, όχι για πραγματική ενίσχυση των διαδικασιών της δημόσιας εκπαίδευσης.
Θετικό είναι ότι δίνεται επιτέλους η δυνατότητα για μετάθεση σε νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς του 2020 και 2021 που ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες, παρά το ότι στο ίδιο άρθρο διατηρείται η υποχρεωτική διετής παραμονή των νεοδιόριστων στον τόπο διορισμού. Με ευθύνη του ίδιου του ΥΠΑΙΘΑ, με προηγούμενες διατάξεις, είχαν αποκλειστεί ακόμα και σε σύγκριση με νεοδιόριστους των επόμενων ετών.
Εδώ και τώρα η Κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘΑ να αποσύρουν τις αντιεκπαιδευτικές διατάξεις και να ικανοποιήσουν τα διαχρονικά αιτήματα του κλάδου για ολόπλευρη ουσιαστική επιστημονική και παιδαγωγική στήριξη του εκπαιδευτικού έργου. Απαιτούμε-παλεύουμε για:
- Μαζικούς μόνιμους διορισμούς όλων των αναπληρωτών- συμβασιούχων στην εκπαίδευση. Δημιουργία οργανικών για όλες τις ειδικότητες σε όλες τις δομές γενικής και ειδικής αγωγής.
- Άμεσα μέτρα για την κάλυψη όλων των αναγκών σε εκπαιδευτικό, ΕΕΠ, ΕΒΠ και βοηθητικό προσωπικό σε όλες τις σχολικές μονάδες!
- Να καλυφθούν όλα τα κενά στην παράλληλη στήριξη με βάση τις ανάγκες χωρίς κανένα «κόφτη».
- Να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματα των σχολείων για κατατμήσεις (διχοτομήσεις – τριχοτομήσεις με παιδαγωγικά κριτήρια).
- Πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση με βάση τις ανάγκες των μαθητών.
- Μείωση του αριθμού των μαθητών/τριών ανά τμήμα ώστε η διδασκαλία να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες. 15 μαθητές/τριες το ανώτερο ανά τμήμα σε Νηπιαγωγεία και Α – Β Δημοτικού. 2η Νηπιαγωγός σε όσα λειτουργούν με περισσότερους. 20 μαθητές/τριες το ανώτερο σε όλες τις υπόλοιπες τάξεις. 20 μαθητές/τριες ανά τμήμα Γενικής Παιδείας, 15 σε κατευθύνσεις και Ομάδες Προσανατολισμού στα ΓΕΛ, σε τομείς και ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και 10 στα εργαστήρια.
- Ένα τμήμα Ένταξης σε κάθε Δημοτικό και Νηπιαγωγείο και 2ο σε μεγαλύτερα σχολεία, καμιά αναστολή 2ου τμήματος Ένταξης όπου υπήρχε.