Ο ποιητής Κωνσταντίνος Μπακλατζής, που βραβεύτηκε φέτος για τρίτη συνεχόμενη χρονιά με το 1ο βραβείο στο ποιητικό διαγωνισμό της UNESCO, μοιράζεται μαζί μας ένα Χριστουγεννιάτικο ποίημά του.
Τον ευχαριστούμε.
————————–
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Η Δέσποινα καρδιοχτυπά, ραγίζει η καρδιά της!
Το αγγελούδι της κρατά, σφιχτά στην αγκαλιά της!
<<Γιε μου, στολίδι της ζωής, ανάσα, φως, αχτίδα!
Ήλιε μου και Αυγερινέ, του κόσμου η ελπίδα!
Ήρθες στον κόσμο τον σκληρό, αγάπη να μοιράσεις.
Εσύ, ο Κρίνος ο λευκός, η ομορφιά της πλάσης!
Περβόλι η καρδούλα σου, του Παραδείσου η πύλη.
Ροδόσταμο τα λόγια σου, απ’ τα γλυκά σου χείλη!
Εσύ, θα φέρεις τη χαρά, τη λύτρωση του κόσμου.
Και θα σκορπίσεις ανθρωπιά, Εσύ το Θείο Φως μου!
Όμως τα δάκρυα κυλούν, μικρό μου αγγελούδι!
Δάκρυα καρδιάς για Σένανε, μονάκριβο λουλούδι.
Πάλι θα σε πληγώσουνε, και θα σε ταπεινώσουν.
Φαρμάκι θα σου δώσουνε, πάλι θα σε σταυρώσουν!>>.
Δάκρυσε ο Αυγερινός , ο Αμάραντος ο Κρίνος,
όταν στα μάτια κοίταξε, την Παναγιά και Κείνος.
Ο Ιωσήφ σηκώθηκε κι ευλαβικά μιλάει.
Με λόγια που αγγίζουνε και η ψυχή λυγάει!
<<Χαίρε μητέρα του Χριστού, Χαίρε ευλογημένη!
Χαίρε Παρθένα Δέσποινα, χιλιοτραγουδισμένη!
Μαρία, άλλο πια μη κλαις, μην είσαι λυπημένη!
Σήμερα η πλάση χαίρεται, Άνοιξη περιμένει!
Τα σήμαντρα αντιλαλούν, χαρμόσυνα χτυπάνε!
Αγάλλονται οι ουρανοί κι αγγέλοι τραγουδάνε!!
Τη νύχτα αυτή τη μαγική, δάκρυα θα κυλήσουν.
Μα θα ΄ναι δάκρυα χαράς, κι ελπίδα θα σκορπίσουν!
Δροσοσταλίδες αστεριών, λαμπιόνια που φωτίζουν!
Τις πονεμένες τις καρδιές, μ’ αγάπη πλημμυρίζουν!!>>.