“ΤΕΤΤΙΞ Ο ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ ” Ή ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ Ο ΕΞΑΛΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ

ΓΡΑΦΕΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Μόλις δυο ημερών ο νεογέννητος Ιούλης, ο Αλωνιστής, ο Αλωνάρης ή αλλιώς και αη -Λιάτης. Ο λαός μας με τη γνωστή θυμοσοφία του λέει: ” Ο θέρος είναι πόλεμος κι ο αλωνισμός μπερκέτια”. Ήδη από τον Ιούνη και οδεύοντας ολοταχώς στην καρδιά του Θέρους οι γνωστοί τραγουδιστάδες του, τα τζιτζίκια, μας ξεκουφαίνουν! Τα τζιτζίκια “μαινόμενα” λοιπόν μπορεί να μην μας αφήνουν ήσυχους με το τραγούδι τους, που μπορεί να μας φαίνεται μονότονο και ίσως κουραστικό, όμως καλοκαίρι χωρίς αυτά δεν γίνεται.

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, φίλος και μεταφραστής έργων της αξέχαστης Μαρίας Λαμπαδαρίδου στα γαλλικά, γράφει στο έργο του “Το Ελληνικό καλοκαίρι” : “ένας κόσμος χωρίς τα τζιτζίκια θα ήταν μια Πυθία χωρίς χρησμούς”!

Ο Οδυσσέας Ελύτης γράφει στον “Ήλιο τον πρώτο”:

“Οι ζωγραφιές του ανάστα ο Θεός

Στον τοίχο που έξυσαν τα πεύκα με τα δάχτυλά τους

Ο ασβέστης που βαστάει στη ράχη του τα μεσημέρια

Και τα τζιτζίκια τα τζιτζίκια μες στ’ αυτιά των δέντρων…”

και στα “Ρω του Έρωτα”:

“……Κι εγώ μέσα στους αχινούς

στις γούβες στ’ αρμυρίκια

Σαν τους παλιούς θαλασσινούς

ρωτούσα τα τζιτζίκια:

–Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι

γεια σας κι η ώρα η καλή

ο βασιλιάς ο Ηλιος ζει;

κι όλ’ αποκρίνονταν μαζί:

–Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει”

Ενδιαφέρον έχει και η ποιητική προσέγγιση της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ στο ποίημά της “Τζιτζίκια”:

“Μέσα μου χιλιάδες τραγούδια στοιβάζονται καλοκαιρινά. Ανοίγω το στόμα μου και μες στο πάθος μου προσπαθώ να τους βάλω μια σειρά. Τραγουδώ. Άσχημα. Αλλά χάρη στο τραγούδι μου ξεχωρίζω από τις φλούδες των κλάδων και από τ’ άλλα άφωνα ηχεία της φύσης. Η απέριττη περιβολή μου– γκρίζα κι ασβεστένια– μου αποκλείει κάθε παραφορά αισθητισμού κι έτσι αποκομμένος απ’ τα φανταχτερά πανηγύρια του χρόνου, τραγουδάω.

Άνοιξη. Πάσχα και βιολέτες δε γνωρίζω. Τη μόνη ανάσταση που ξέρω είναι όταν μόλις σηκώνεται κάποιο αεράκι και δροσίζει λίγο τη φοβερή κάψα της ζωής μου. Τότε παύω να ουρλιάζω–ή να τραγουδάω όπως νομίζει ο κόσμος–γιατί το θαύμα μιας δροσιάς μέσα μου βαθιά λέει περισσότερα απ’ όλα όσα δημιουργώ για να μην πεθάνω από τη ζέστη.”

Καλό μήνα!