Έφυγε από τη ζωή, χτες Παρασκευή ο Ευστράτιος Παπάμαλης, άνθρωπος χαμογελαστός, κοινωνικός, καλός οικογενειάρχης και πατέρας.
Θα τον θυμάμαι με τη χαρακτηριστική του τραγιάσκα, χαμογελαστός να μου μιλάει καθώς περνούσα και τον έβλεπα στην αυλή, είτε να μας λέει ιστορίες ζωής στα οικογενειακά τραπέζια που βρισκόμασταν.
Η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεστεί αύριο Κυριακή στην Αγία Τριάδα στη μία το μεσημέρι.
Στη γυναίκα του Βούλα, τα παιδιά του Μαρία, Άννα και Αποστόλη και τις οικογένειές τους, τα αδέλφια του και όλους τους δικού του ανθρώπους ειλικρινή συλλυπητήρια και κουράγιο.
Ε.Τ.
Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΟΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Έρχεται μια στιγμή στην ιστορία κάθε οικογένειας, που κάτι σπάει…
Όταν τα χρόνια συσσωρεύονται, οι ηλικίες μπερδεύονται και η φυσική τάξη των πραγμάτων ξαφνικά παύει να έχει νόημα, είναι η στιγμή που ο γιος γίνεται πατέρας, του πατέρα του.
Τα γηρατειά έρχονται ήσυχα, σαν ομίχλη.
Και μια μέρα, χωρίς προειδοποίηση, ο πατέρας σου -ο ίδιος, που κάποτε σου κρατούσε το χέρι με δύναμη- αρχίζει να περπατάει αργά, με δισταγμό,σαν να κινείται μέσα σε ένα σύννεφο.
Ο πατέρας μπαίνει στην ομίχλη, των γηρατειών.
Οι ενέργειες του χάνουν το σθένος, τα βήματά του την ασφάλεια.
Και μια μέρα, αυτός που σε κουβάλησε με ασφάλεια στην αγκαλιά του, τώρα δεν θέλει να είναι μόνος, πια…
Δεν μπορεί πλέον, να βάλει μόνος του ρούχα.
Ξεχνάει τα φάρμακα.
Κάθεται σιωπηλός, κοιτάζοντας ένα πρόσωπο, ένα σταθερό σημείο, μια ανάμνηση.
Και εμείς τα παιδιά δεν έχουμε άλλη επιλογή, παρά να το αποδεχτούμε.
Να αναλάβουμε με τη σειρά μας την ευθύνη, για τις μέρες του.
Αυτή η ζωή, που κάποτε ήταν το λίκνο της δικής μας, τώρα χρειάζεται να φύγει εν ειρήνη.
Ήρθε η ώρα, να τα επιστρέψουμε όλα: Τη φροντίδα, τη ζεστασιά, τα χάδια,
τις άγρυπνες νύχτες που μας χάρισε.
Το σπίτι θα προσαρμοστεί ξανά -όχι πια, για ένα παιδί-.
Για τους γονείς, που έχουν γίνει εύθραυστοι.
Τα έπιπλα θα μετακινηθούν, τα περιττά θα φύγουν και θα εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια, της νέας πραγματικότητας:
Μια μεταλλική μπάρα στο ντους, μία λαβή βοηθείας στο κρεβάτι, ένα πι για ορθοστήριξη…
Δεν είναι απλά, ένα αντικείμενο.
Είναι η γραμμή, μεταξύ νεότητας και ευθραυστότητας.
Είναι η νέα αλήθεια.
Γιατί από εκείνη τη στιγμή, ακόμα και το νερό του ντους μπορεί να μετατραπεί
σε καταιγίδα, για τα κουρασμένα πόδια αυτού που κάποτε ήταν ο ήρωας σου.
Ευλογημένοι είναι εκείνοι που γίνονται «πατέρες» των γονιών τους, ενώ είναι
ζωντανοί.
Ευλογημένοι είναι αυτοί που τους αγκαλιάζουν, τους φιλούν, τους χαϊδεύουν απαλά το κεφάλι και τους ψιθυρίζουν με αγάπη:
«Εδώ είμαστε μπαμπά. Είμαστε μαζί σου»…
Επειδή, στο τέλος του δρόμου, κάθε Πατέρας κάθε Μάνα θέλει να ακούσει μόνο ένα πράγμα:
«Οι οικογένειά μου , είναι ΕΔΩ. Δεν είμαι μόνος»…
(Κάρλος Φουέντες)
Σε αγαπάμε μπαμπά μας…
Καλό ταξίδι …
Καλό άλμα στο φως…
Παπαμαλής Ευστράτιος
23/1/1935 – 30/5/2025
Ο τελευταίος αποχαιρετισμός θα γίνει αύριο Κυριακή 1/6/2025 στις 13.00 στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος.
